สี่พี่น้อง

ร่างบางค่อยๆรู้สึกตัว และความรู้สึกแรกที่ได้สัมผัสกับอาการที่นี้ คือร้อนมากๆ  และรอบๆตัวของนางตอนนี้นั้นเต็มไปด้วย เด็กผู้ชาย กะจากสายตาแล้วอายุของแต่ละคนนั้น มากสุดน่าจะ 10 ปี แต่ละคนนั้นจองมองหญิงสาวเหมือนเห็นตัวประหลาดอย่างนั้น

“พี่ใหญ่ พี่รองฟื้นแล้วขอรับ”

“อืม ข้ารู้แล้วพวกเจ้าสองคนเฝ้าน้องรองไว้ เดี๋ยวพี่ใหญ่จะไปหาน้ำมาให้น้องรองดื่มสักหน่อย”

“ได้ ขอรับ”

หลังจากเด็กชายที่คาดว่าน่าจะเป็นพี่ใหญ่ของเด็กพวกนี้ ออกไปหาน้ำมานั้น ทางเด็กชายสองคนที่เป็นน้องก็ค่อยเฝ้าและดูแลนางตอลด ทั้งค่อยหาใบไม้มาพัดให้นางหายร้อน และค่อยสอบถามอาการของนางว่าเป็นอย่างไรบ้าง

รอไม่นานเด็กชายที่เป็นพี่ใหญ่ก็กลับมาพร้อมน้ำ และหลังจากดื่มน้ำเสร็จแล้ว ร่างกายก็รู้สึกดีขึ้นมานิดหนึ่ง 

“น้องรองเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นบ้างหรือไม่”

“ข้า และหลังจากนั้นก็มีความทรงจำต่างๆของร่างเดิมเข้ามา”

“ว่าอย่างไร น้องรอง เจ้าเป็นอะไรอีกหรือ”

“ข้า ไม่ได้เป็นอะไรมาก พี่ใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าแค่เป็นลม สงสัยแดดมันร้อนเกินไป”

“ถ้าอย่างนั้นพี่พา พวกเรากลับบ้านกันก่อนเถิด ถึงอยู่ในป่านี้ต่อไปเราก็หาอาหารไม่ได้อยู่ดี”

“ขอรับพี่ใหญ่”

และหลังจากนั่งพัก พวกเด็กสี่พี่น้องก็พากันเดินทางออกจากป่าเพื่อกลับบ้าน แต่หน้าของพี่ใหญ่นั้นแลดูเครียดอย่างมาก เพราะที่บ้านไม่มีวัตถุดิบอะไรที่สามารถนำมาทำอาหารให้พวกน้องๆของเขากินได้เลย เพราะตั้งแต่ท่านพ่อและท่านแม่แยกตัวออกมาจากบ้านของท่านย่ามานั้น ก็ไม่ได้รับความช่วยเหลือจากบ้านเก่าเลย แถมออกมาตัวเปล่าไม่มีเงินทองและข้าวของอะไรติดตัวมาอีก และท่านพ่อท่านแม่ก็พึ่งเสียไปได้หกเดือนแล้ว ทิ้งให้เด็กน้องสี่พี่น้องใช้ชีวิตกันเองตามลำพัง และเด็กชายทั้งสามก็คงไม่รู้ว่าสมาชิกของพวกเขาที่เป็นหญิงสาวเพียงคนเดียวได้ตายลงไปแล้ว และในร่างนี้ได้มีวิญญาณหญิงสาวอายุ 25 เข้ามาอยู่แทน